Onze ‘casa particulare’ in Trinidad – Cuba

Nadat Irma Sint-Maarten had verwoest schampte de orkaan Cuba, met ook daar doden tot gevolg. Ongetwijfeld zijn er in het natuurgeweld ook veel dieren het slachtoffer geworden – het schijnt dat vooral jonge beesten kwetsbaar zijn.
Echter, als ik een jong poesje was op Cuba, zou ik me niet in de eerste plaats zorgen maken om orkanen.
Lees het verhaal van Muzimuzi (en de traditionele Cubaanse zetel bij uitstek: de schommelstoel).

Toen wij dertien jaar geleden over het eiland toerden, vonden we Cuba een regelrechte aanrader; inmiddels onder een ‘ander’ regime is het dat nog steeds.
Ter illustratie een impressie van het schitterende Trinidad.

Op de foto’s: ons gastgezin in Trinidad (vlnr Giselle – met Muzimuzi! – moeder Conchita, Douglas en vader Rodolfo), en Giselle die het eten opdient, links en rechts van haar de gewraakte schommelstoelen.

[Muzzimuzzi is een ingekorte versie van het openingsverhaal van mijn vorig jaar uitgekomen verhalenbundel:
Matras voor meneer – de horeca ver van mijn bed.]

Muzimuzi

Trinidad – Cuba

In Trinidad logeren we in een Casa Particulare. De ligging van het oude huis aan een zijstraatje van de Plaza Mayor kan niet beter, en ook met ons gastgezin hebben we het getroffen: allemaal zijn ze even aardig. Met vader en moeder is alleen in ons moeizame Spaans te communiceren, maar zoon Douglas spreekt gelukkig een beetje Engels.
Net als alle andere vertrekken van het huis, ligt onze slaapkamer aan de binnenplaats. Ook voor de deur van onze kamer loopt de smalle, rood betegelde strook die als een ringweg langs de vertrekken leidt.  lees verder “Muzimuzi” →

Modderfiguur

Maleisië – Pulau Tiga

Mijn vrouw en vakantievriendin Jacoline hebben gisteravond besloten dat we met z’n drieën naar de modderbaden boven op de vulkaan te gaan. Inderdaad, ik moet mee.
Nadat onze gids op Pulau Tiga gisteravond terloops de modderbaden noemde, is het geen seconde bij me is opgekomen dat er zelfs maar één weldenkend mens, laat staan meer dan één, dit uitje serieus zou overwegen. Kleding die je aan het avontuur blootstelt, zo vertelde de man, kun je definitief afschrijven. Witte reuzen, antioxidanten en enzymen ten spijt: je badkleding zal door de verwoestende werking van de zwavel nooit meer dezelfde zijn. Merkwaardig, dacht ik nog, dat dezelfde smurrie die je kleren wegvreet, zo goed is voor je huid.
lees verder “Modderfiguur” →

Dikke mensen kunnen niet rennen

Kandy – Sri Lanka

Het hek van de Kandy Garrison Cemetry staat inderdaad open. In tegenstelling tot hetgeen vermeld in alle reisgidsen, verzekerde de uitbater van de Victory bar ons gisteravond dat de begraafplaats vandaag, zondag, wel degelijk open zou zijn.
Geen wonder dus dat er, behalve ons, op het hele terrein geen levende ziel te bekennen is. Weliswaar gaat er niets boven het in je eentje over een kerkhof dwalen, ware het niet dat ik me had verheugd op de aanwezigheid van de in de Lonely Planet zo aangeprezen caretaker. De man zou de gave hebben om boeiend en geestig over de hier begraven Britse kolonisten te vertellen. Vandaag is er blijkbaar geen caretaker. We zullen zelf onze fantasie moeten laten werken.
lees verder “Dikke mensen kunnen niet rennen” →

Een steen in de weg

Van onderstaand verhaal dat zich afspeelt in Larabanga ( Ghana) is deze week een ingekorte versie verschenen op de interessante reissite Reisbijbel.nl (voorlopig nog even op de home-page, maar later altijd vindbaar onder de tips). Reisbijbel heeft deze reis-tip de titel  Een steen in Ghana met een bijzonder verhaal gegeven.

Larabanga – Ghana

Aan mijn verzoek om, onderweg naar de Larabanga-moskee, even te stoppen bij ‘de steen’ wordt met tegenzin gehoor gegeven. Volgens onze reisleider Doudou konden we het beter niet doen, en wel omdat het gewoon niet interessant is. Nadat ik in de bus uit een reisgids het verhaal van de steen heb voorgelezen, zijn er behalve Jan Boonstra en zijn vrouw opeens nog zes mensen die de magische steen graag willen zien.
lees verder “Een steen in de weg” →