Indiase tafelmanieren
Over biryani’s gesproken: het maken van een biryani is één ding, het eten ervan is een heel ander verhaal – dat is te zeggen, als je het op de Indiase manier wilt doen. Gelukkig zat er in het restaurantje in Thanjavur (Zuid-India) een Indiër tegenover ons, zodat we de kunst konden afkijken.
De uitdrukking ‘we hebben heerlijk gegeten’, krijgt zo een dubbele betekenis.
Zo maak je het: DE KONING VAN DE BIRYANI (video)
Zo eet je het: ‘THEVAR’S BIRYAANI’ (verhaal)
‘Thevar’s Biryaani’
Thanjavur – India
Van buiten oogt het eethuis aan de Gandhiji Road als een visrestaurantje op een Grieks eiland. Het is de felblauwe kleur van de voorgevel. Eén grote pot verf voor alles behalve de gele letters op de ramen en het rode Coca-Cola uithangbord. Boven de luifel hangt een bord zo breed en hoog als de resterende gevel met in vette blokletters THEVAR’S BIRYAANI. Boven de Engelse naam staat dezelfde tekst in sierlijke Hindi-krullen. Tenminste, dat neem ik aan.
We hebben het middelste tafeltje aan de wand genomen. Een strategische plek met zicht op wat er gebeurt, al is dat vooralsnog niet sensationeel te noemen.
lees verder “‘Thevar’s Biryaani’”
De koning van de Chicken Biryani
Rijst met van-alles-en-nog-wat – zoiets als Indonesische nasi, Spaanse paella, Italiaanse risotto en wat ze in Zuid-Amerika misschien ‘Arroz-con-todo’ zouden noemen.
Ik heb het over de Indiase Biryani.
Thuis heb ik een paar keer een lekkere Biryani gemaakt, maar… er is er ook wel eens eentje mislukt. Misschien probeerde ik toen een te kleine portie te maken…
Bij deze KING OF CHICKEN BIRYANI, een uitgebreide instructievideo voor het bereiden van de versie met kip: de Chicken Biryani.
(Een vrij lang filmpje, maar inkorten is zonde. Bovendien: voor sommige keukenprinsen (m/v) kan een kookvideo niet lang genoeg zijn…)
Nóg knapper
Omg. Kumasi – Ghana
Bij Alpha Windscreen lag het terrein vol met autoruiten. Bij God is Everything Car Parts stonden alleen maar portieren, keurig gesorteerd in links-rechts en voor-achter. Een collega verderop deed in remschijven: stellages vol en keurig in stapeltjes van vier. Benzinetanks. Accu’s. Uitlaten. Autobanden – alleen de banden, want voor een setje velgen moet je weer bij iemand anders zijn.
Toen we Kumasi zojuist aan de noordkant verlieten, passeerden we kilometerslang alleen maar bedrijven die gespecialiseerd waren in auto-onderdelen.
lees verder “Nóg knapper”
Fassi
Omg. Konso – Ethiopië
Onze auto, deze morgen, haalt het niet bij die van gisteren, helaas geldt dat nog meer voor de chauffeur – ik heb het dan alleen over zijn rijstijl. Ik zal de oudste chauffeur van ons konvooi door het zuiden van Ethiopië geen oude man noemen, want ik denk dat hij nog niet van onze leeftijd is, maar onder zijn collega’s is meneer Fasil een vaderfiguur, met alles wat bij een vader hoort. Hij wordt door de andere chauffeurs gerespecteerd en gewaardeerd, maar evenzo vaak wordt ‘Fassi’, zoals de jongens hem noemen, niet helemaal serieus genomen. Op zijn tijd wordt hij zelfs hartelijk uitgelachen. Inmiddels noemen we hem allemaal Fassi.
lees verder “Fassi”
Onze ‘casa particulare’ in Trinidad – Cuba
Nadat Irma Sint-Maarten had verwoest schampte de orkaan Cuba, met ook daar doden tot gevolg. Ongetwijfeld zijn er in het natuurgeweld ook veel dieren het slachtoffer geworden – het schijnt dat vooral jonge beesten kwetsbaar zijn.
Echter, als ik een jong poesje was op Cuba, zou ik me niet in de eerste plaats zorgen maken om orkanen.
Lees het verhaal van Muzimuzi (en de traditionele Cubaanse zetel bij uitstek: de schommelstoel).
Toen wij dertien jaar g
eleden over het eiland toerden, vonden we Cuba een regelrechte aanrader; inmiddels onder een ‘ander’ regime is het dat nog steeds.
Ter illustratie een impressie van het schitterende Trinidad.
Op de foto’s: ons gastgezin in Trinidad (vlnr Giselle – met Muzimuzi! – moeder Conchita, Douglas en vader Rodolfo), en Giselle die het eten opdient, links en rechts van haar de gewraakte schommelstoelen.
[Muzzimuzzi is een ingekorte versie van het openingsverhaal van mijn vorig jaar uitgekomen verhalenbundel:
Matras voor meneer – de horeca ver van mijn bed.]
Muzimuzi
Trinidad – Cuba
In Trinidad logeren we in een Casa Particulare. De ligging van het oude huis aan een zijstraatje van de Plaza Mayor kan niet beter, en ook met ons gastgezin hebben we het getroffen: allemaal zijn ze even aardig. Met vader en moeder is alleen in ons moeizame Spaans te communiceren, maar zoon Douglas spreekt gelukkig een beetje Engels.
Net als alle andere vertrekken van het huis, ligt onze slaapkamer aan de binnenplaats. Ook voor de deur van onze kamer loopt de smalle, rood betegelde strook die als een ringweg langs de vertrekken leidt. lees verder “Muzimuzi”